Daar zijn we weer

Vrijdag 14 september:
Vannacht zijn we diverse keren wakker geweest het waaide heel hard en de camper stond ontzettend te schudden, zo erg dat het af en toe een beetje eng werd. Maar gelukkig werd de wind later minder en konden we gewoon verder gaan met slapen. ’s Morgens even lekker lang gedoucht jeetje wat kan dat toch lekker zijn en natuurlijk extra lang bij deze “aardige mevrouw”.
We rijden richting Bell 2 bridge we zien wel hoe het daar gaat we hebben n.l. aan het begin van de weg ( ongeveer 400 km geleden) een bord gezien met de tijden dat je eroverheen kan.
We stoppen bij het Kinaskan Lake en gaan hier een stuk lopen, nou ja stuk….. het pad stopt op een gegevenmoment gewoon en dus gaan we de zelfde weg weer terug ach toch ruim een uur actief geweest. Met de camper krijgen we een aantal flinke dalingen en daarna gaan we langzaam weer omhoog en rijden we bijna de wolken weer in. Het is overigens nog steeds droog maar aan het water in de rivier kan je goed zien dat het geregend heeft het is n.l. een beetje bruin grijs van kleur en niet mooi helder zoals anders. Om 11.50 uur komen we aan bij de bewuste brug, er staat een mannetje met een stopbordje en er staan al een aantal vrachtwagens in de rij te wachten. Wij sluiten aan zetten de motor uit en gaan maar even wat eten, nou even dan want om 12.00 uur gaat het bordje om (stop wordt dan slow) en mogen we over de brug die ze aan het herstellen zijn. Mooi dat viel dus erg mee en we gaan nu Stewart en Hyder(Alaska) We komen straks als we de afslag krijgen dus op ‘bekent’ terrein, hier zijn we immers 2 ½ jaar geleden ook geweest.
We gaan rustig verder en dan ineens schiet er een beer de weg over, gelukkig kan de auto aan de andere kant van de weg nog stoppen ( wij waren er iets verder vanaf) het gaat zo snel je ziet hem en even later is ie verdwenen ook ( geen tijd om een foto van te maken dus). Maar na een paar ‘Wild vrije dagen’ is dit wel weer een prachtig gezicht . Later als we op de weg naar Stewart rijden zien we er nog een grazen op een hoger gelegen deel tegen de berg op.
Als we Stewart binnen rijden gaan we direct maar even door naar Hyder, hier gaan we naar de boardwalk om te kijken of we hier misschien beren kunnen spotten. Er zijn hier een aantal mannen en vrouwen met allemaal van die camera’s waar ze dan een enorme telelens op hebben gezet en die staan dan op statief. Ja zij verkopen hun foto’s tenminste dat gaan ze proberen. Maar na een aantal uur hier gelopen en gewacht te hebben zien we nog steeds niets dus besluiten we om naar de camping in Stewart te gaan. Hier snel het vuurtje aangemaakt, gekookt en gegeten. Morgen gaan we vroeg weer naar Hyder misschien hebben we dan meer kans.

Zaterdag 15 september:

Om 7.00 uur gaan we weer naar Hyder en als we daar aankomen horen we van de cracks dat we te vroeg weg waren want er waren 2 beren en 5 wolven geweest, tja dat is dan jammer. Maar ook vanochtend zijn we te laat want om 6.30 uur is er een grizzly met jong geweest, misschien komt er nog wat? Nou nee hoor de ochtend loopt en wij zien geen wild, alleen een jonge bald eagle, een soort waterspreeuw en een aantal zalmen die hun best doen om tegen de rivierstroom in te komen. Om 11.30 uur vinden we het wel genoeg en gaan we even verderop lekker in het zonnetje zitten. Simone is hier erg blij mee en zegt tegen Ruud dat ie nooit meer moet teuten als ie ergens moet wachten ( in de winkel of zo) want nu heeft ie in totaal 6 uur gewacht op de beren en niets gezien!!!
Later gaan we in Hyder naar de plaatselijke winkel, de man die daar staat kan zo door voor kerstman hij hoeft alleen zijn pak nog maar aan te trekken. Ruud koopt hier een pet en een mok van Alaska en als we even met de man praten verteld hij over de overlast die ze van sommige beren hebben omdat toeristen ze voeren. Nog geen 5 minuten later lopen we in de dorpstraat en zien we een beer oversteken en daar achteraan nog eentje en dat is toch wel raar hoor. We gaan nog een klein stukje dichterbij maar blijven dan maar staan want je weet niet welke kant ze opgaan toch? Voor je het weet is ie via de bosjes de andere kant opgelopen en staat ie achter je. We gaan nog even de plaatselijke kroeg in om wat te drinken en een paar Alska biertjes te kopen. Hierna gaan we weg en rijden we naar het Meziadin Lake om daar in het provinciale park te overnachten. Onderweg zien we een zwarte beer en die loopt weer lekker te grazen langs de kant van de weg (daar groeit zeker al het lekkers) en het maakt niet uit wat wij doen, roepen,fluiten, toeteren het beest kijkt niet op of om en gaat gewoon door met eten, tja de buik moet natuurlijk flink rond gegeten worden voor de winter. We hebben een mooie plek uitgezocht met uitzicht op het meer en een klein eilandje. Het is nog prachtig weer dus nog lekker in het zonnetje zitten, en Ruud gaat vissen.

Zondag 16 september:

Het is 6.30 uur als Ruud weer gaat vissen, het is mistig op het meer we kunnen nog net het eilandje zien. Als Ruud zo staat ziet ie iets in het water gaan ( later zou hij weten wat dat was), hij gooit nog een paar keer in en ziet dan een beer op het eilandje die daar een stukje het water ingaat. Hij komt snel naar de camper voor het fototoestel en zegt tegen mij dat ik uit het raam moet kijken! En ja hoor daar loopt ie een grote Grizzly wat een uitzicht uit mijn slaapkamer raam vandaan, nu weet Ruud wat ie net zag zwemmen! Ik kleed me snel aan ga naar buiten en zie hem nog een stukje over het eiland gaan, maar het is mistig en dus zien we hem daarna niet meer. Wel hoor je hem het water weer ingaan en zwemt ie dus weer ergens anders heen, ja zo zie je maar ze zijn er echt.
Ik denk dat het 2 uur later is, we zouden net weggaan, zien we een Moose (Eland) zwemmen!! Nou dat is een raar gezicht, het was voor het mooie een beetje te ver weg maar…. we hebben het gezien nooit geweten dat die beesten ook aan zwemmen deden. Hierna gaan we dus weg en zien we onderweg een creek waar de roze zalmen aan het paaien zijn, jeetje wat veel en wat gaat dat te keer we zien zelfs de eitjes door het water gaan. Er liggen ook half afgekloven zalmen dus meneer of mevrouw beer is hier ook langs geweest. Even verderop zien we nog zo’n tafereel goh wat is dat toch bijzonder, je ziet de verandering van de mannetjes en je ziet ook dat sommige aan hun eind zijn die hebben allemaal witte vlekken. Hier gaat Ruud niet vissen hoor en ze bijten waarschijnlijk ook niet want ze hebben andere bezigheden maar het zou ook geen eerlijke strijd zijn.
We rijden verder naar de Nass River hier zien we verder weinig, de rivier is grauw en er zijn geen wandelpaden of zo. We besluiten nog een paar kilometer door te rijden om te kijken of er een visplek komt aan de rivier maar dat is niet zo en we gaan terug naar het mooie meer waar we net van vertrokken zijn om daar nog een dag te blijven. Simone ziet nog een beer aan de kant van de weg maar er rijd ander verkeer achter ons dus kunnen we niet stoppen. Bij de zalmen creek stoppen we nog een keertje, zien we nog een beer langs de weg lopen die direct de bossen weer ingaat, en als er geen verkeer langs de weg komt horen we de wolven janken maar alter lijkt het wel of we de elanden horen brullen, nou ja dat zal gissen blijven. Terug op de camping gaan we lekker in de zon zitten lezen, bakkie er bij heerlijk. Later gaan we nog even een stukje lopen langs het water met de ruigte aan de andere kant maar we durven toch niet zo ver te gaan, hier is vanochtend immers die grizzly aan de kant geklommen en wie weet waar ie nu uithangt dus gaan we maar weer terug.
Tegen de avond gaan we nog een keer bij de zalmen kijken want wie weet kunnen we daar een beer spotten, maar nee dat geluk hebben we niet. Als we doorrijden om ergens te keren gaan we een weggetje in en rijden bijna langs het meer, dan staat er ineens een Eland (Moose) bij het water jeetje wat is die groot. Hij schrikt van ons en gaat weg, Ruud gaat nog kijken of ie hem ziet maar nee hoor verdwenen in de bossen. Ruud wil daar niet in want er staan ook zeer verse sporen van een zwarte beer of een grizzly in het zand, volgens Ruud is de afdruk zo groot als de handen van mijn vader! Goh wat hebben we toch weer veel meegemaakt vandaag.

Maandag 17 september:

Om 7 uur gaan we rijden en stoppen we bij de zalmen creek, we horen takken kraken en ja hoor daar is een grizzly zo ineens in de mist, helaas schrikt ie van een langs denderende vrachtwagen en komt ie niet meer terug, we zien nog wel een bever en een muskusrat. We gaan naar de volgende creek maar zien daar niets, dan maar even terug naar de vorige en dan zien we een zwarte beer en wat is ie groot!!! We staan nog een tijdje te kijken maar dan gaat ook deze de struiken in en gaan wij de camper in omdat ie toch wel dichter bij de camper komt ( dit horen we aan het gekraak van de takken) We gaan nog even terug naar de camping dat is vlak bij en je mag hier niet zomaar op de weg keren dus dan maar iets verder doorrijden. We maken een ontbijtje en een bakkie en dan gaan we weer. Natuurlijk stoppen we weer op de bekende plek het is nog steeds mistig maar Simone ziet een berenkop die lekker aan de vis zit te vreten. Even later loopt ie weg door de struiken maar komt ie even verder weer te voorschijn, het is een grizzly en direct daarachter aan zien we er nog eentje. Ze gaan beidde overeind staan jemig wat een machtig mooi gezicht is dat ( jammer van de mist, dat worden geen mooie foto’s) We hebben zeker 3 kwartier staan kijken hoe ze van de vis overgingen op de bessen, hiermee komen ze toch wel dicht bij hoor 20 meter? Op een gegevenmoment horen we ze alleen nog en dat is voor ons het punt om weg te gaan, goh zeg dat we zo iets moois hebben kunnen zien op nog geen 2 kilometer vanaf de camping aan het Meziadin Lake.
Om een uurtje of tien laten we de mist achterons, we zijn dan al weer een aardig stuk op weg hoor, en staat de zon heerlijk te schijnen waardoor het aardig begint op te warmen.
Simone haar gevoel en geheugen zeggen dat we vlak bij een meertje zijn waar we 2½ jaar geleden zo heerlijk op de steiger hebben gezeten, en ja hoor niet veel later is daar de afslag. We gaan er even kijken maar het valt tegen, de steiger is er niet meer en er is geen plekje waar we nou even lekker kunnen zitten, jammer hoor.
We stoppen een paar keer bij een kleine creek waar Ruud probeert een vis te vangen maar helaas. In Kitwanga stoppen we en gaan we een stukje lopen, nou ja trappen lopen, en maken we een foto van de seven sisters, dat zijn zeven bergtoppen bij elkaar. Later gooit hij zijn hengel uit in de Skeena River als we op weg zijn naar Terrace, Simone zit heerlijk in de zon 20⁰ een boek te lezen dus dat houden we wel vol zo. Na een tijdje komt Ruud ook weer bij de camper maar er zit niets in zijn tasje dus moeten we weer boodschappen halen. Dit doen we in Terrace en vlak voor de stad gaan we op een camping staan. Morgen willen we naar Kitmat.