Hello again

Hello how are you? We are just fine thank you.
Het maakt niet uit waar je binnen stapt, iedereen vraagt hoe het met je is, nou dat doen ze bij ons echt niet! Maar het is al weer een aantal dagen geleden dat wij wat van ons hebben laten horen, tja als je midden in de bush gaat staan op campgrounds waar dus ook niets meer is dan een wc! En dan bedoelen we niet zo eentje als thuis! Nee hier is dat gewoon een gat in de grond met een ton erover waar dan een wc bril opzit en dat is het dan, je moet er niet over na denken gewoon zitten en doen! Maar goed we zijn dus naar Haines geweest dat is de havenplaats tegenover Skagway (waar wij met de boot aan kwamen) De rit er naar toe was weer mooi hoor, van bergen met groene bomen ver naar een vlakte met water en wat struiken naar besneeuwde toppen en ijs en dan rijd je dus zo weer in een winterlandschap. Op die vlakte zie ik een vos met een witte kop, we moeten nog opzoeken wat voor eentje het was. We moeten bij de grens best een tijd wachten terwijl er toch niemand voor ons staat of zo. Tjonge en dan komt ie naar je toe en zegt ie: thank you for waiting, nou je hebt geen keus hoor want er staan flinke borden met tekst dat je moet wachten! Dit keer zitten we zonder illegale goederen in onze camper dus niets aan de hand. Langs de weg zien we een Moose, zal ie over de vangrail gaan? Nee hoor hij gaat gewoon te water en zwemt naar een zandbank in de rivier! In het dorp gaan we even lunchen en daar waar wij dachten een broodje met heilbot te krijgen was het dus soep, stom hoor niet goed gelezen, nou ja de soep was lekker. We gaan opzoek naar een camping we rijden een rondje maar daar waar we opgaan hebben ze geen hout ( en wij hebben niets meegenomen deze keer) dus dat wordt hem niet. Een andere dus en die is weer 25 km de andere kant op, nou hopen dat ze wel hout hebben! Onderweg er naar toe is er hout te koop, jeetje wat een k…… bosje voor 5 dollar! We doen het wel want als er weer niets is…..Gelukkig dat we dat hebben gedaan want ook hier alleen maar hout uit het bos en dat is niet droog genoeg om te stoken, dan heb je dus veel rook en weinig vuur. Donderdag besluiten we om toch Haines weer te verlaten, ook hier wordt het vissen niets. We zijn bij de winkel geweest om te vragen maar hij vertelde ons dat je alleen telefonisch afspraken kan maken! Nou en als er dan niet genoeg zijn gaat het niet door of je betaald alles alleen, nou dan wordt het hele dure vis ( 1000 dollar, ja je leest het goed) en dat wil Ruud niet. Bij de rivier gaan zijn we een tijd aan het kijken naar de bald eagles, 24 stuks verspreid op een zandbank, mooi hoor. We gaan weer door de douane en laten het mooie weertje achter ons het regent namelijk in de bergen. Onderweg zien we een vos (of was het een wolf) die direct de bosjes in schiet, een mooie licht bruine bijna beige beer die ook op de vlucht gaat en een zwarte die blijft zitten en eten. We overnachten bij het Pine Lake waar een lekker vuurtje maken in de firepit, hout genoeg wat je zo mag pakken ( daar kunnen ze in Alaska nog wat van leren!) We moeten wel een paar keer schuilen voor een regenbui maar daarna is het prima te doen en bakken we ook maar weer eens een cinnemonbread. Later binnen gaan we onze terugwegroute maar even bepalen dat is wel handig zodat we weten wat we per dag moeten rijden.
Vrijdagochtend gaan we weer op tijd van de camping af en als we 3 minuten rijden zien we een grizzly grazen, het beest heeft totaal geen aandacht voor het verkeer en is alleen maar gericht op het verse gras en de paardenbloemen die nog lekker in de bloei staan. Als we iets meer in de bewoonde wereld komen doet de radio het ook weer dus Country FM knalt uit de speakers, helaas stopt het ook weer als we weer verder weg raken, het is niet zo als thuis dat je niet weet wat je moet kiezen! Bij het Squanga Lake stoppen we, Ruud maakt het vuurtje aan en de zon schijnt, heerlijk. Jammer dat het van korte duur is want het begint te regenen, wij naar binnen en even later komt de man waar Ruud daarvoor een praatje mee gemaakt had ons vragen of we in het tuinhuis van de camping komen zitten. We doen het en het was heel gezellig, een stel uit Australië met de camper, een man uit Colombia die een jaar op de fiets aan het rijden is van uit Alaska naar Florida, en wij. Drie nationaliteiten in een hut in de Yukon gezellig aan een drankje die aan het cinnemonbread en de macaroni van Simone zitten, mooi toch. De kachel die in die hut stond hadden ze flink heet gestookt dus daar kon op gekookt worden. Het was toen inmiddels wel 10 uur of zo maar dat heb je niet in de gaten als het zo licht blijft. Volgens de Australiërs moesten we daar maar heen komen, we zouden zo bij hun terecht kunnen maar ja dan kunnen we hier niet meer heen dus dat gaat het niet worden!
Zaterdagochtend zien we weer een beer als we van de camping gaan, deze keer duurt het wel wat langer, een half uurtje of zo. Verder zien we de hele dag weinig dieren die zijn zeker aan het schuilen voor de regen die regelmatig valt en dat maakt het saai hoor. Maar ja we hebben het niet voor het zeggen en misschien wordt het nog beter. Even voor Watson Lake zien we een zwarte beer, deze is niet zo groot houd ons steeds in de gaten maar de drang naar vers eten is groot dus gaat ie gewoon door. In Watson Lake zelf gaan we tanken, naar de supermarkt en naar het info centrum om te kijken wat voor campings er zijn, eentje met een douche zou wel weer eens wat wezen. Maar als we op die parken kijken vinden we het helemaal niets, bijna aan de snelweg en stijf naast elkaar, nee dit is niets voor ons, dan maar weer een wasbak vullen met warm water en we rijden naar de natuurcamping. Bij het infocentrum vroegen ze welke kant we op gaan er is namelijk bij Fort Nelson een sneeuwstorm en de kans dat de weg afgesloten wordt. Morgen dus eerst even vragen hoe het met de weg is. We hebben lekker gelopen al moesten de regenponcho’s wel aan toen we onderweg waren en later een kookvuurtje gestookt met uitzicht op het nest van de Common Raven, een raven soort die echt groot zijn en wat een kabaal als de jongen gevoerd worden maar mooi om te zien hoor. Later toch weer naar binnen want in de regen bij het vuur blijven dat vinden we te gek.
Zondag gaan we dus eerst even naar de info om te kijken hoe het met de wegen is daar waar wij heen willen, nou is het 500 km rijden en er kan in 2 dagen heel wat veranderen maar als je er komt en hij is dicht dan moet je weer terug en dat willen we voorkomen. Onze geplande route ziet er als volgt uit: Fort Nelson, Dawson Creek, Grande Prairie, Grande Cache, Hinton, End Wistle en dan Calgary.
We zijn nu bij de info en de roadconditions are good!